— ΙΣΤΟΡΙΑ
Η περιοχή του Κλημεντο-Καισαριού κατοικείται συνεχώς από το 3000 π. Χ. Στην περιοχή «Μαστρογιάννη» εντοπίστηκε Νεολιθικός και Μυκηναϊκός οικισμός ενώ στη «Θέκριζα» υπήρχε οικισμός τον 5ο αι. π. Χ. (Λώλος Γιάννης, «Οι σχέσεις Στυμφάλου και Σικυώνος κατά την αρχαιότητα», περιοδ. «Αίπυτος» τ. 31-33, σελ. 47). Στο ύψωμα «Τσακούθι» φαίνονται σήμερα τα θεμέλια κυκλικού πύργου του 4ου αι. π. Χ. Στην περιοχή «Μπάλτιζα» (στην αρχή του δάσους της Βελίνας) ο Κλημενταίος Κώστας Σπηλιώτης, το έτος 1952, βρήκε χάλκινη επιγραφή του 4ου αι. π. Χ., που σήμερα εκτίθεται στο μουσείο της Αρχαίας Σικυώνας.
Η ονομασία «Κλημέντι» υπάρχει από τη Βυζαντινή εποχή. Σε Τούρκικο «κατάστιχο» του έτους 1460, αναφέρεται ότι το Κλημέντι είχε 13 οικογένειες. Το έτος 1700, σύμφωνα με την απογραφή του Βενετού Grimani, στην περιοχή υπήρχαν τρία χωριά: Το Climendi (13 οικογ.), το Gesari (8 οικογ.) και το Frigagni (11 οικογ.). Κατά την Επανάσταση του 1821 Δημογέροντες ήσαν: του Κλημεντιού ο Κωνσταντής Γκιούλης, του Καισαριού ο Θωμάς του παπα-Παναγιώτη και της Βελίνας ο Σπύρος Φρυσήρας. Οπλαρχηγός ήταν ο Κλημενταίος Γιάννης Μούτσος που είχε τον βαθμό του χιλίαρχου. Του δόθηκε και μετάλλιο, «αριστείον», για τη συμμετοχή του στην Επανάσταση.
Από το 1834 έως το 1912, το Κλημέντι ήταν η έδρα του Δήμου Πελλήνης, που περιελάμβανε και τα χωριά Καίσαρι, Μάρκασι, Παναρίτι, Βλαντούσια και Βελίνα.
Το Δημοτικό σχολείο Κλημεντίου άρχισε να λειτουργεί το 1839. Το έτος 1844 διορίστηκε μόνιμος δάσκαλος ο Γεώργιος Θεοδοσιάδης, με μισθό 50 δραχμές. Το 1862 στο σχολείο γράφτηκαν 90 μαθητές, από τα 6 χωριά του Δήμου Πελλήνης. Το 1905 κτίστηκε σχολείο 4 αιθουσών, με χρήματα του Ανδρέα Συγγρού. Η θέση του ήταν στο ίδιο σημείο που είναι και το σημερινό κτήριο.
Η λίμνη, που υπήρχε στον κάμπο, αποξηράνθηκε το έτος 1884 από τον Κων. Ι. Παππαρηγόπουλο, με σήραγγα μήκους 276 μέτρων. Έτσι αυξήθηκαν οι εκτάσεις που καλλιεργούσαν οι Κλημεντο-Καισαραίοι.
- εύφορο έδαφος σε αρκετή έκταση για ποικιλία καλλιεργειών
- ξυλεία από τα γύρω δάση
- βοσκότοπους για διατροφή ζώων
- δάση, υψώματα και σπηλιές για απόκρυψη από επιδρομείς
- νερό από τις πολλές πηγές, το ποτάμι και τη λίμνη που κάποιους χειμώνες κάλυπτε όλο τον Καισαραίϊκο κάμπο
- υγιεινό κλίμα (δροσερά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες, χωρίς να την πιάνουν οι βόρειοι άνεμοι του χειμώνα)
- την έβλεπε ο ήλιος τις περισσότερες ώρες της ημέρας
- ήταν μακριά από την παραλία και κρυμμένη από τους πειρατές
Θέλετε να μαθαίνεται πρώτοι τα νέα μας;
Εγγραφείτε στο Newslettter